And further, by these, my son, be admonished: of making many books there is no end (Ecclesiastes 12:12) A pdf version of this essay can be downloaded here [*] Years in brackets refer to an individual’s or book author’s year of birth Thought experiment for the day: Anyone born 1945 would be pushing towards 80 and mostly past their prime. So name any Charedi sefer written by someone born post war that has or is likely to enter the canon, be it haloche, lomdus, al hatorah or mussar. Single one will do for now — IfYouTickleUs (@ifyoutickleus) July 27, 2022 A tweet in the summer which gained some traction asked for a book by an author born from 1945 onwards that has entered the Torah and rabbinic canon or is heading in that direction. I didn't exactly phrase it this way and some quibbled about 'canonisation'. The word does indeed have a precise meaning though in its popular use it has no narrow definition. Canonisation, or ‘entering the canon’ is generally understood to
A trip down memory land with this little Chanukah song of unknown provenance. First published 10 years ago it has, due to recent events, still retained its relevance. It now almost needs Rashi with some of the references obscured by the passage of time, though the added stanza (in red) should bring it up to date. חיימ'קע אוי חיימ'קע א רעבעלע א שיינער א האריגע א בייכעלע נישט דא נאך אזיינער אלע נעכט מיט פייגעלעך שפילן מיר זיסע הייסע מיידעלעך טאפן מיר אן א שיעור געשווינדער, צינדט קינדער חיימ'קע'ס ליכטעלע אן דערציילט זיינע נסים גלייבט אין די שטותים און לאמיר ווארפען עפלעך אין קאן דערציילט זיינע נסים... דער קול קורא האט געשריגן אז חיים איז א נואף די רבנים האבן געשוויגן ווייל פרויען זענען טינוף דאס שטעטעלע פון לאנדאן האט ווידער אויפגעלעבט און צו א נייער בית דין האט יעדערער געשטרעבט געשווינדער, קוקט קינדער ווי חיים דער צדיק'ל פרעסט כאפט זיין שריים ראנגלט די יָדַיִם און שמייסט אים מיט האנטעכער פעסט כאפט זיין שריים... ר' חנה האט געשריגן מען וועט ברענען אין גיהנום דער שו